آنالیز DSC و آنالیز DTA دو روش آنالیزهای حرارتی هستند که به طور گسترده در حوزه آنالیز مواد شیمیایی استفاده می‌شوند. هدفی که در هر دو آزمون دنبال می‌شود، یکسان است و آن هدف بررسی تحولات حرارتی نمونه از طریق گرم کردن یا سرد کردن آن بدون تبادل جرم با محیط اطراف می باشد.
اگرچه داده‌های مشخصه یابی آنالیزهای حرارتی DTA و DSC مشابه است، اما به لحاظ دستگاهی متفاوتند. در دستگاه DTA تفاوت زمانی بین نمونه و مرجع با استفاده از یک برنامه گرمایی زمان بندی شده کوره‌های متقارن انجام می‌شود. در این حالت، ماده‌ای که به عنوان مرجع مورد استفاده قرار می‌گیرد، باید هیچ گونه تبدیل فازی نداشته باشد. در DTA تفاوت دمای بین نمونه و مرجع به کمک یک ترموکوپل دیفرانسیلی اندازه‌گیری می‌شود.
دستگاه DCS مبتنی بر اندازه‌گیری شار حرارتی، اصولی مشابه با DTA دارد و فقط از یک محفظه برای نگهداری نمونه استفاده می‌شود. اطلاعات گرمایی مواد استاندارد به عنوان مرجع در یک نرم‌افزار کامپیوتری ذخیره شده است. دمای نمونه توسط ترموکوپل اندازه‌گیری می‌شود و با داده‌های مرجع موجود در نرم‌افزار کامپیوتری مقایسه می‌شود.
از نظر اصول کاری و همچنین اطلاعات مشخصه‌یابی که نتایج هر یک از آنالیزهای حرارتی DTA و DSC برای یک ماده ارائه می‌دهند، همپوشانی بسیار زیادی وجود دارد. بنابراین برای تعیین مشخصات حرارتی یک ماده، معمولا تفاوتی محسوسی ایجاد نمی‌شود که آنالیز DTA انجام شود یا آنالیز DSC انجام شود.
از آنالیزهای حرارتی DTA و DSC برای مشخصه‌یابی خواص حرارتی انواع مواد به خصوص پلیمرها استفاده می‌شود. به طور کلی به کمک نتایج آنالیزهای حرارتی DTA و DSC می‌توان موارد زیر را مشخص کرد:
اندازه‌گیری تغییر آنتالپی (گرمای جذب شده یا آزاد شده در هر واکنش)
تعیین دمای استحاله
تعیین ظرفیت گرمایی
اطلاعات سینتیکی یک واکنش شیمیایی
که درمورد آنالیز DCS موارد زیر هم قابل مشخصه‌یابی است:
وضعیت پخت پلیمرهای گرماسخت (یا اصطلاحا ترموست)
ثبات حرارتی پلیمرها
